Feeën, prinsesjes, dal, bergen, sound of music, mary poppins, lolly's, suikerspin
Ik zal nooit je hart breken of ik zóu nooit je hart breken? Discussies over wat de beste samenstelling is voor een zin, woord, alinea of wát dan ook.
Mijn gedachten dwalen rond, opzoek naar iets te typen. Ik heb een sfeersamenstelling gemaakt, maar het is niet wat ik dacht dat het zou worden. Wat je er niet met woorden uitkrijgt, krijg je eruit met muziek, dans of beeldende kunst.
Die sfeersamenstelling, of beter gezegt, een willekeurige sfeerbeschrijving ontstaat meestal 's avonds in mijn hoofd en die probeer ik dan vast te houden.
Wat heel tegenstrijdig werkt, maar misschien juist ook wel inspirerend, is een omschrijving laten komen en een tegenovergesteld muziekje opzetten terwijl je de omschrijving tot een creatie probeert over te laten komen. En nét als je denkt dat het je lukt switch je naar een muziekstuk wat wél in je beschrijving past. Muziek beïnvloed je schrijfwerk nogal eens, net zoals je eigen humeur. Dat heeft natuurlijk te maken met het feit wat jóuw uitlaatklep is, maar ik vind het heel leuk om te zien, als je later terug kijkt naar iets.
De beste verhaallijnen ontstaan trouwens als je er níet mee bezig bent. Als je gewoon gaat zitten en spontaan begint te schrijven, als je in bed ligt en bijna in slaap valt, als je net druk aantekeningen aan het maken bent van iets heel belangrijks (en je vervolgens snel aan de onderkant van het papier een krabbeltje maakt,) en wanneer je buiten loopt, om je gedachten leeg te gooien.
Hoewel ik denk dat inspiratievolle momenten natuurlijk verschillen per persoon, die van 's avonds in bed heeft denk ik bijna iedereen wel. In bed, als je even je gedachten op een rijtje zet, borrelt er van alles op.
Misschien moet je het gewoon niet al te veel willen, maar gewoon doen, niet denken, gewoon de tekst laten komen, dan krijg je pas resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten